Zeebaars op volle zee
De Blokkendam, vaak heb ik vliegvissers horen zeggen 'daar moet ik nog steeds een keer naar toe'... Dat is dus hoogst waarschijnlijk vanaf volgend jaar niet meer mogelijk aangezien het opgespoten zand wat vanuit zee rap naderbij komt, de aanleg van de nieuwe Maasvlakte is in volle gang. Het vissen aan de binnenkant van de blokken zal nog wel een tijd lang gedoogd worden, maar alle visserij aan de buitenkant wordt alleen nog voor bellyboaters oogluikend toegestaan, voor zolang als het duurt teminste. Alle recreatieve scheepvaart is inmiddels verboden aangezien dit te veel gevaar oplevert voor het af- en aanvarende werkverkeer.
Prachtige zeebaars
Aan de buitenkant!!
Een vismaat van mij die helemaal weg is van het vissen bij de Blokkendam had mij inmiddels al een paar keer gevraagd of ik weer eens met hem mee ging maar steeds had ik al andere plannen. Na opnieuw een poging van hem kon ik gelukkig wel ingaan op zijn verzoek en zo maakten we eindelijk de afspraak om samen weer eens op de zeebaars te gaan. De keren dat hij inmiddels geweest was had hij ook steeds meer aan de buitenkant van de blokken gevist, op volle zee dus en niet zonder resultaat!
De buitenzijde
De buitenzijde vanuit de bellyboat
Het kan er goed te keer gaan
Vismaat Tim met mooie zeebaars
Een pracht van een zeebaars
Een vanger
Richard met harder
Een hachelijk avontuur
Dit deed mij gelijk weer terugdenken aan de keer dat Bram, Mike en ik de stoute flippers hadden aangetrokken om dat ook maar eens te proberen... Vol goede moed en een beetje zenuwachtig zouden wij wel even aan de buitenkant op zeebaars gaan vissen, want ja, we zagen zat foto's van andere bellyboaters op het internet die dat ook deden, dus hoe gevaarlijk kon dat nou helemaal zijn? Alles ging toen goed totdat we bij de bocht aan kwamen en daar pas echt voelden wat stroming was... We werden met een behoorlijk tempo weg van de blokken getrokken en richting open zee! Ik kon met heel veel moeite weer naar de blokken komen en merkte dat hoe dichter ik bij de blokken bleef des te minder had de stroom vat op me en op die manier kwam ik gevolgd door Bram en Mike decimeter voor decimeter weer terug richting vaste wal. Compleet gestressed en vermoeid van het harde flipperen kwamen we uiteindelijk weer terug waar ieder van ons zei dat ze dit noooiiit meer zouden doen...
Eindelijk buitengaats
Die belofte zou ik dan toch gaan breken want de goeie verhalen van bovengemiddelde vangsten trokken mij zo dat ik het er toch weer op ging wagen. Het verschil met toen was dat ik nu met iemand was die inmiddels ervaring met het vissen aan de buitenkant en wist wat je moet doen en wat je beter kunt laten. De stroming is heftig rond de bocht, maar als je gewoon door blijft flipperen langs de bocht dan ga je er moeiteloos omheen zonder dat je er erg in hebt. Al snel ving ik mijn eerste 'scholenbaarsje' . Dit is de benaming voor de veel voorkomende, en vaak in groepen verkerende baars die meestal rond de dertig cm groot zijn. Mijn vismaat die voor mij uit viste begon ook richting open zee te vissen en verschalkte op die manier al snel een aantal makrelen die zich volop in de vele stroomnaden ophielden, maar het lukte hem maar niet om zeebaars te haken. Ik was daarin tegen wat fortuinlijker en ving al snel een aantal baarsjes erbij. Mijn vierde vis was duidelijk wat groter, het onmiskenbare zware gebonk verraadde dat dit een bovenmaatse baars was. Dit is waar de zeebaars liefhebbers het voor doen, ik kan geen vissoort bedenken, op de moeilijk vangbare harder na, die zo' n vechter is als de zeebaars. Blauw als aanwezige kleur in je streamer bleek succesvol te zijn deze dag. Toen Tim er een sandeel patroon aan knoopte met een blauwe ruggetje begon hij ook zeebaars te vangen.
Bruut geweld
Bruut geweld Na weer een scholenbaarsje gevangen te hebben gooide ik mijn streamer weer in een aantrekkelijke opening tussen de blokken. Na een aantal felle strips bevond mijn streamer zich alweer een paar meter buiten de blokken toen deze plotseling bruut tot stilstand kwam door een ongelofelijke beuk op mijn hengel... met moeite kon ik mijn hengel nog vasthouden! Maar net zo snel als ik de harde aanbeet waarnam viel ook mijn lijn weer slap... vlieg eraf... Ik baalde als een stekker, want ik wist dat ik net echt een bak gemist had... zo'n massieve en harde aanbeet had ik nog nooit gehad vissend op zeebaars, weg nieuw PR... Toch te dun gevist? Was mijn leader of knoop beschadigd geraakt door eerdere worpen tegen de stenen aan? Geen tijd om te gissen, nieuwe leader en vlieg eraan en doorvissen, verspelen hoort er nou eenmaal bij. Het vangen ging gestaag door tot anderhalf uur na hoogwater toen werd het toch langzaam aan minder.
Mijn laatste en tiende zeebaars van de dag was gelukkig weer een mooie maatse baars. Na een mooi gevecht gaf deze vis zich uiteindelijk toch gewonnen. Ik had geen meetlint bij me maar schatte de vis rond de 45 cm. Dit was uiteindelijk de grootste vis van de dag voor mij. Er waren nog twee vliegvissers aan het bellyboaten die net voor dat wij te water waren gegaan een zeebaars van 70 cm hadden gevangen! Dat zijn nog eens afmetingen, ik hoop dat ik dat ooit ook nog eens mee mag maken. Op een gegeven moment was het wel over en volgden we de twee andere bellyboaters door een doorgang tussen de blokken die ons weer in de binnenbak bracht. Vermoeid maar voldaan liepen we langs het strand weer terug richting auto, de twee andere bellyboaters, mannen die hier heel vaak bleken te vissen, waren al een tijdje terug bij de auto. Na elkaars vliegendozen met veel bewondering bekeken te hebben was het toch echt tijd om richting huis te gaan. Het was een mooie dag geweest op een vliegvisstek die jammergenoeg binnenkort verdwenen zal zijn. Tim en ik spraken af om hier snel weer te gaan vissen zodra onze agenda's en het weer het weer toelieten.
Een gouden randje...
Die afspraak liet gelukkig niet lang op zich wachten, een kleine week later dobberden we alweer langs de Blokkendam. Het weer werkte alleen niet zo mee als die week daarvoor. Er stond een stevige westenwind die voor een flinke golfslag zorgde. Aan de buitenkant vissen was dus jammergenoeg echt geen optie, ik hou van avontuur maar ik ben niet levensmoe. Het vissen beperkte zich dus tot binnen de blokken wat niet minder inspannend was, de grote golven kwamen hier en daar stevig tussen de blokken doorzetten. Uiteindelijk wisten we in een paar uur samen 5 scholenbaarsjes te vangen, duidelijk geen beste dag dus... Maarrrr... de dag kreeg toch nog een gouden randje...
Na een van mijn vele worpen zag ik een silhouet achter mijn vlieg aan komen van een grote vis die er vervolgens ook vol op klapte. Omdat ik zijn contouren gezien had wist ik dat dit geen scholenbaarsje was en flipperde daarom ook gelijk weg van de blokken om te voorkomen dat de vis er tussen kon vluchten. De vis bleef constant diep en ging er af en toe zeer hard vandoor, zo hard dat hij zelfs door de slip ging. Dit bevestigde mijn vermoeden alleen maar meer dat dit een knappe vis was. Het lukte me maar niet om de vis naar de oppervlakte te krijgen, wat vreemd is voor zeebaars. Zo groot als ze zijn komen ze meestal makkelijk naar de oppervlakte om dan vervolgens weer de diepte in te duiken, maar deze vis bleef lang diep. Toen ik uiteindelijk de vis aan de oppervlakte kreeg stond ik toch wel even raar te kijken... Het was een harder! Hij was vol voor mijn wit/roze bucktail streamer van 10 cm gegaan!
Harder?
Snel flipperde ik naar mijn vismaat Tim die deze niet allerdaagse vis voor mij op de gevoelige digitale plaat zette, nog bedankt man, wanneer gaan we weer?